Cape Maclear

Nadat ik me weer een beetje beter voelde zijn we met z’n vieren (Susan, Maaike, Bianca en ik) naar Lake Malawi gegaan.

Om bij Cape Maclear te komen moesten we vier uur rijden en onder andere ook over een berg, zonder vangrails. De andere meiden lagen te slapen, maar dat leek mij geen goed plan. Ik ben heen en terug wakker gebleven, om de boel een beetje in de gaten te houden. Rachid (de taxichauffeur) was net hersteld van malaria. Maar volgens mij heeft die kuur niet echt aangeslagen. Hij reed ons naar Cape Maclear in beroerde toestand en is vervolgens het hele weekend daar maar gebleven, omdat hij niet terug kon en wilde rijden. Aangekomen bij onze lodge kwamen we helemaal tot rust door het prachtige uitzicht op het meer.

Bilharzia

Lake Malawi staat bekend om Bilharzia. In Nederland stond ik erop om niet te gaan zwemmen in Lake Malawi, want dan zou ik Bilharzia kunnen oplopen. Maar toen ik daar aankwam was die gedachten binnen een minuut veranderd. Dit meer (zo groot als een zee) is zó mooi! We hadden een boottrip op de planning staan. Toen bedacht ik me, dat ik al in aanraking kom met water als ik alleen al die boot instap. Daarbij komt ook nog eens kijken dat het douche- en kraanwater uit het Lake komt. Ik zou er niet onderuit komen, dus dan maar gewoon zwemmen. Ik neem dus gezellig een paar wormpjes mee naar huis en vraag als ik terug ben wel een kuurtje aan bij de huisarts. Ik had het zwemmen voor geen goud willen missen. We hebben er met z’n vieren maar gewoon grapjes over gemaakt: "Aaaaaah Wormpjes……"

Zwemmen met kinderen

De vrijdag dat we aankwamen hadden we niks op de planning staan, dus werd het een middagje strand en zwemmen. Ik ging met Bianca en Susan het water in, gevolgd door wat lokale kindjes. Ik gooide er één in het water en toen moesten de andere kinderen natuurlijk ook. Ik denk dat we wel met 30 kinderen hebben gezwommen waarvan meer dan de helft naakt was hahaha, maar het was zo speciaal om met hun te zwemmen dat we dat gewoon vergaten. Susan had een onderwatercamera mee, waardoor we heel veel leuke foto’s hebben gemaakt in het water. Een speciale ervaring die voor een geluksmomentje heeft gezorgd.

Vallende sterren en Dronkenschap

In de avonden lagen we op het strand voor onze lodge kijkend naar de sterrenhemel. Het was pikkedonker dus de sterren waren heel goed te zien. Er waren enorm veel vallende sterren. Toen we een tijdje zaten, kwam er een dronken man naar ons toe die enorm uit z’n bek stonk. Ze willen je allemaal een hand geven, maar ik houd het liever bij een boks. Echt schoon zijn ze namelijk niet. Hij kwam elke keer net iets te dichtbij en bleef irritant tegen ons praten. Maar de bardame stuurde hem gelukkig weg.

Boottrip, man verdronken

De dag voordat we de boottrip gingen maken is er een Noorse man in het meer verdronken. Dat gezin wilden zo min mogelijk betalen en zijn toen in een klein rubberbootje gestapt die bestemd is voor 4 personen, maar ze zaten er met 9 man in. De locals hadden het gezin en de schipper nog gewaarschuwd, maar daar werd geen gehoor aan gegeven. De boot is gezonken en de man kon helaas niet zwemmen. Daarnaast had hij allemaal camera apparatuur rond zijn nek hangen die hem zeker niet hielpen boven te komen. Hij heeft 7 minuten onder water gelegen. Wij wilden zelf de volgende dag een boottocht maken, weliswaar in een andere boot en een goed geregelde trip, maar je hebt nu wel een naar gevoel in je buik als je het meer op gaat. Onze boottrip verliep super. We gingen naar het eiland waar we hebben gesnorkeld tussen honderden vissen. Best eng, maar ook héél vet. Zo bijzonder om dit te mogen meemaken en ervaren!!

Het snorkelen heeft onze schouders alleen niet zo goed gedaan…... Daarna bracht de boot ons naar een strandje op het eiland, waar er voor ons werd gekookt. Vis uit het Lake: rijst en een prutje. Heerlijk als 10 mannen voor je koken!

Na het eten zijn we visarenden gaan voeren. En die zijn groot… We voelden ons echte toeristen, we wilden de perfecte foto maken van die arenden. En er zijn mooie plaatjes uitgekomen.

Jambé

Tijdens de boottrip werden we uitgenodigd voor een jambé-avond op het strand. Het was niet ver van de lodge waar we verbleven, dus we gingen daarop in. Ze hadden een kampvuur gemaakt en zaten in een kringetje daar omheen te trommelen. Echt spectaculair was het niet want ze waren allemaal zo stoned als een garnaal. Maar het was een leuke ervaring. En natuurlijk kon ik het niet laten om zelf ook even te trommelen.

Omelet met beschimmelde kaas

Het ontbijt bestond uit een geroosterd broodje en een kaasomelet. Heel lekker, totdat ik op de helft van mijn omelet was en iets groens tussen de kaas zag zitten. Oh nee, het was geen schimmelkaas, maar kaas mét schimmel. Als we eraan terugdenken, worden we spontaan weer misselijk.

Uiteten

Aan het strand lagen de Lodges, maar eigenlijk zaten we midden in een klein dorpje. Best raar dat een redelijk luxe lodge midden in zo’n dorpje staat. Als je de poort uitloopt, beland je in een “andere wereld”. We wilden uiteten, maar dan moesten we wel de poort uit, de andere wereld in. Die toch een beetje onveilig voelde. Het was super donker en je zag de Malawianen nauwelijks, dus je moet niet schrikken als er ineens een local op een halve meter afstand staat. We zeiden tegen elkaar dat je hier prima een spooktocht kan houden. Best gek hoe een sfeer in een mum van tijd kan omslaan als het donker wordt. Maar zodra we bij het restaurant van een andere lodge aankwamen, voelden het weer een stuk veiliger.

De laatste ochtend

We hadden een warme nacht gehad, maar het uitzicht op het Lake maakte de hele nacht weer goed. Terwijl wij aan het genieten waren van ons kaasomeletje mét schimmel, keken we naar de vrouwen die de kleren aan het wassen waren aan de rand van het Lake. Bijzonder om te zien hoe dat hier in zijn werk gaat. Bianca en ik wilden wat meer van het dorpje zien, dus wij zijn ’s ochtends op pad gegaan om het dorpje te verkennen en om wat foto’s te maken. Onderweg terug zagen we twee jongetjes die heel graag op de foto wilden. Dus ik maak een onschuldige foto, waarna er een man naar mij toe komt rennen. Ik dacht “oh nee dat is vast de vader die boos is omdat ik een foto maak”. Maar gelukkig wilde hij alleen de foto zien en vond hij het verder oké. Het was interessant om als twee blanken in een dorpje te lopen. We werden veel aangekeken, maar wel op een vriendelijke manier. Ook de kinderen renden achter ons aan. Ik ben blij dat ik er voor gekozen heb nog een wandeling door het dorpje te maken in plaats van nog een ochtendje op het strand te liggen.

Een héérlijk weekend, waardoor ik gelukkig weer zo goed als ben opgeknapt!!